Αφήνω το μυαλό μου να ταξιδέψει. Κλείνω τα μάτια κ ακολουθώ τη φαντασία μου. Και εκείνη πάντα με ταξιδεύει στο ίδιο μέρος. Είναι μια παραλία. Μια παραλία με νερά κρυστάλλινα, πολύχρωμες πετρούλες και μικρά ψαράκια να κολυμπάνε στο βυθό της. Και η θάλασσα συνεχίζει επ άπειρον. Τίποτα δεν εμποδίζει το δικό τς ταξίδι. Και η παραλία μου, περιτρυγιρισμένη απο ψηλά απόκρυμνα βράχια, με αποκόβει απο τον κόσμο, με προστατεύει.Μου δίνει την ευκαιρια να ζήσω δίχως πόνο, δίχως θλίψη. Μονάχα εγώ και η θάλασσα μου. Στη σκέψη της και μόνο χαμογελάω. . Και είμαι ερωτευμένη με αυτή τη θάλασσα. Γιατί μονάχα αυτά ξέρει πώς να με αγκαλιάζει τρυφερά, ακόμα και όταν κάνω λάθη. Η θάλασσά μου δεν κοιτάει τα ελαττώματα μου. Η θάλασσα αυτή σκουπίζει τα δάκρυά μου στην αλμύρα της. Και εγώ κολυμπάω στο βυθό της. Μερικές φορές σκέφτομαι να αποδράσω. Να ζητήσω από τη φαντασία μου να με ταξιδέψει κάπου αλλού, μακριά από την θάλασσα αυτή. Όμως έπειτα το μετανιώνω, αφού νιώθω οτι χωρίς τη θάλασσά μου δεν μπορώ να ζήσω..
* Η θάλασσα αυτή είναι η αγάπη μου και εγώ ταξιδεύω στο βυθό της..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου